نقد و بررسی chhichhore

با تشکر از آقای حسین برای ارسال نقد این فیلم

نقد و بررسی chhichhore(گستاخ)

جانم جوانی

سینمایی chhichhore(گستاخ) محصول سال 2019 fox star به تهیه کنندگی ساجید نادیادوالا کارگردانی نیتیش تیواری و نویسندگی نیتیش تیواری، پیوش گوپتا و نیخیل مهروترا است.

داستان فیلم درمورد پسری کنکوری است که پس از دادن آزمون کنکور در دانشگاه مورد علاقه اش قبول نمی‌شود و در اثر فشار روانی اقدام به خودکشی‌می‌کند.

در این فیلم بازیگرانی همچون سوشانت سینگ،شرادا کاپور،وارون شارما،تاهیر راج باسین و... ایفای نقش می‌کنند.

سلام دوستان امیدوارم حالتون درجه یک باشه

حسین هستم اینبار میخوام باهم راجب گستاخ صحبت کنیم فقط قبلش بگم که حتما نظراتتون رو راجب این مطلب و متن برای من تو وبلاگ پست کنین میخونم و یاد میگیرم.

بریم سراغ بررسی فیلم؛بنظرم قبل از هرچیزی بزرگترین نکته ای که میشه درباره این فیلم گفت اینه که هرکسی این فیلم رو کامل تماشا کنه متوجه این میشه که فیلمساز از سر خوشی یا برای کسب درآمد و یا (bollywoodworld.blogfa.com) حتی برای سفارش این فیلمو نساخته بلکه یه چیزی داره فیلمساز رو اذیت میکنه و برای فیلمساز دغدغه است اگرهم مخاطب با نیتیش تیواری و آثارش آشنا باشه از قبل تماشای فیلم متوجه این نکته خواهد بود.

از فیلمنامه شروع کنیم؛شاید خیلیامون فکر کنیم فیلم مخصوص پشت کنکوریاست اما نه،کنکور و فضای تحصیل قالبی که فیلمساز برای زدن حرفش انتخاب کرده پس دیدن این فیلم برای هرکسی میتونه مفید باشه؛ فیلم در ابتدا با یه چالش نسبتا خوب شروع میشه و اون خود کنکوره چیزی که خیلیا حداقل یبار تجربش کردن(bollywoodworld.blogfa.com) یا قراره تجربه کنن،با یه ریتم خوب و مناسب قبل ازاینکه مخاطب خسته بشه و فیلم رو قطع کنه گره داستان و حادثه محرک رو میندازه وسط؛گره داستان قبول نشدن پسر کنکوری و حادثه محرک خودکشیشه.

نکته ای که فیلمنامه رو جذاب و پرکشش میکنه استفاده از خاطره پردازی و پرتاب شخصیت ها به گذشتشونه کاری که راجکومار هیرانی تو سه احمق انجام داد و فیلم سه احمق خیلیارو دیوونه خودش کرد؛ استفاده از نوستالژی تو این موارد خیلی خوب جواب میده چون همه ما اوقات خوش زندگیمون که اغلبش مربوط به جوونیمون هست رو به یاد میاریم و مرور میکنیم و میگیم یادش بخیر (bollywoodworld.blogfa.com) قدیما و اکثرا در حال زندگیمون درگیر مسائل و مشکلاتمون هستیم ولی فیلم بعد از وارد کردن مخاطب به یه حادثه تلخ(خودکشی) مخاطب رو به یه فضای نوستالژیک و شیرین ترین دوران زندگی(جوونی) میبره و یجورایی ازدلش درمیاره؛قصه گذشته اش رو با یه فضاسازی عالی و کاملا نزدیک به واقعیت از زندگی کاراکترهاش روایت میکنه.

شیطنت های جوونی و دوران دانشگاه،رقابت بر سر بهترین بودن،ایستادگی و مقاومت در برابر سیستم طبقاتی دانشگاه و ازهمه جذابتر رفاقت های ناب و به یادموندنی پسر ناامید و کسل از سیستم آموزشی و کنکور رو به یه پسر امیدوار به سلامتی و زندگی دوباره تبدیل میکنه؛قصه همین کار رو با مخاطب میکنه؛مخاطبی که (bollywoodworld.blogfa.com) از مشکلات و رقابت های این دنیا خسته شده، به هردلیلی زورش به خیلی ازاونها نرسیده و شکست خورده و آرزوهاش زو ازدست داده حالا یادمیگیره که اینها جزئی از زندگیه و نباید بخاطرشون حال خوب و امید به زندگی رو ازدست بده چون بازنده اصلی اونیه که زندگی نمیکنه و ناامیده.

اما همه چیز در این فیلمنامه به این خوبیا نیست؛ایرادی که قصه داره اینه که کاراکترش رو به سمت تلاش برای اصلاح ایرادها نمی‌بره و کاراکتر با همون مشکلات و ایرادهای آموزشی دوباره کنکور میده و بالاخره قبول میشه یعنی ضعف ها و ایرادات رو قبول میکنه. اما تلاشی برای برطرف کردنشون نمیکنه چیزی که مقابلش در (bollywoodworld.blogfa.com) سه احمق هیرانی و حتی سکسکه مالهوترا مشاهده میشه،یک تلاش دلسوزانه و از سر مسئولیت کاراکتر اصلی قصه برای اصلاح ساختار و سیستم اشتباه و نه فقط برای اصلاح افکار.

و اما فرم و بحث سینمایی؛

نقطه قوت فرم این فیلم استفاده از رنگ ها و گریم کاملا مناسب با زمان قصه هستش،استفاده از رنگ نارنجی ملایم و آبی آسمانی در لباس شخصیت ها و نورپردازی سعی در ایجاد فضای خاطره انگیز در ذهن مخاطب داره،

دوربین یک جاهایی از فیلم میلرزه و نماها در قسمت هایی با فیلمنامه همخونی نداره(سکانس خیس کردن دانشجو ها به دست همدیگه با سطل آب)

دکور تعریف چندانی نداره و(bollywoodworld.blogfa.com) میتونه بهتر باشه مخصوصا فضای خوابگاه دانشجوها

موسیقی فیلم نقطه قوتشه و آهنگ khairiyat آریجیت سینگ هم بسیار روی فیلم میشینه

اما اشکال بزرگ فیلم بازی بازیگراست؛سوشانت کار خاصی تو فیلم نمیکنه،وارون شارما بازی تکراری مشابه با بقیه نقش هاش ارائه میده(مثل نقشش توdilwale)،

کاراکتر پسرکنکوری اصلا بازیگر نیست و بزور دیالوگ میگه و فقط شرادا کاپور کمی فیلم رو از حیث بازی نجات میده اونم به اندازه خودش.

شاید اگر فیلم کستینگ قوی تری داشت به موفقیت های بیشتری هم دست پیدا می‌کرد اما خب تیواری معمولا از یک بازیگر قوی و بقیه بازیگرای متوسط استفاده میکنه

به طور کلی این فیلم نون قصه فکر شده اش رو میخوره و مخاطب رو تا دقیقه آخر پای فیلم مینشونه

خیلی ممنونم از همه شما که همراه بودین

حتما نظراتتون رو برام ارسال کنید

تشکر ازمدیر وبلاگ